Gözü kör olsun evet!!!Ağlama nöbetleri, alınganlıklar, sulu gözler, kırmızı burunlar, buluttan nem kapmalar... hepsinin gözü kör olsun. Bir de bunlar yetmezmiş gibi, fotoğraflarda insanın kendisini görünce ne kadar şişman olduğunun farkına varması iyice sinirlerini zıplatıyor valla.
Dün doktordan sonra kayınannemle birlikte bi avm de gezinip eksikleri tamamlayalım dedik. Doktordan çıkıp taksiyle avm ye gitmek çok yorucu bi iş ya, hemen bi kahve, çikolata ve pasta yiyip "dinlendik". O kadar yürüyüşe haketmiştik doğrusu:(
sonra gezip gezip eve gelince, nasıl bir ağlama krizine girdim anlatamam. iyi ki süper anlayışlı bi kocam var da, benim başedemediğim hormonlarımı o düzenledi. Zaten ne zaman bi avm ye gitsem moralim bozuluyo, kendimi kötü hissediyorum falan... yok bir daha avm yok!!! Ordaki ışıklar, ortam, basıklık insanın canını sıkıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder