Yaa bak sana taşınma hikayemizi anlatmamışım hiç...
Gerçi düşündüm de nerden başlayacağımı da bilemedim:) Çünkü yaklaşık son 1 yılımız "1-2 ay içerisinde taşınırız" diyerek geçti.. Ama iyi ki de öyle geçmiş çünkü Bahçelinin tadını doya doya çıkarttık seninle... Hem parklarda, sokaklarda gezdik gönlümüzce, hem arkadaşlarla dostlarla görüştük keyfimizce...
Bahçelideki son yazımız harikaydı... Tüm sevdiklerimizle de senin doğum gününü kutladık terasta...
Çok güzel anılarla ayrıldık evimizden.. Aslında benim ayrılışım pek de güzel olmadı. Şöyle anlatıyım, ben 1 gün önce yediğim tavuk yüzünden zehirlendim ve merakla beklediğim taşınma anını göremedim resmen:) Sabaha kadar uyuyamadım ve ateşlendim vs. Sabah da taşıyıcılar geldiğinde apar topar evden çıktım (komşularıma uğrayamadım bile) ve doğruca hastaneye... 1 serum yetmedi, akşama kadar annemlerde kaldım, seni ogün hiç göremedim belki de...
Neyse ki baban halletmişti herşeyi. O akşam tekrar hastane macerasından sonra kendime geldim çok şükür..
Ertesi gün eşyalarımızı o evde görünce bi tuhaf oldum, sanki hala bahçelide oturacakmışız gibi geliyordu... Eve hemen geçemedik, doğalgaz ve elektriğin bağlanmasıyla ilgili sorunlar vardı. Onlar çözüldükten sonra evimize geçebildik. Bu arada da sürekli eve gidip gelip yerleştiriyorduk ve seni de eve alıştırıyorduk. Yaklaşık 2 ay babannenlerde kaldık, kocaman bir aile olduk:)
Evimize geçtikten sonra sen evi hiç yadırgamadın. Ben korkuyordum çünkü ya huzursuzlanırsan diye ama bizi şaşırttın:)
İşte böyle bir taşınma hikayemiz var çocuk...
Acaba okur musun ki bu yazılarımı...
seni seven annen
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder